Stomste uitje ooit

We moeten er even uit. Een golf van woede trekt door me heen. Mijn moeder probeert me te vermanen: Nienke, toch! Niets helpt. Nienke is heel ver weg, schreeuw ik het uit. De zus van Mervath reageert op de foto van Raafat, die ik op het station heb gemaakt: Heb je die gemaakt toen jullie terugkwamen uit Alexandrië? En weer gil ik het uit: neeeeee, op de terugreis lag hij in een kist, voor het geval je het vergeten was! Ik ren door het huis. Ergens in een kamer schopt een vrouw tegen een kast, een hoog getimmerd bed, slaat met haar handen tegen de muur, bezeert zichzelf en schreeuwt zonder te willen schreeuwen, slaat zonder te willen slaan. Ik voel me machteloos als ik Lex van de ene paniekaanval in de andere zie verdwijnen en niks kan doen. Ik ga de meiden halen, ze zitten allemaal boven bij teta. Weer gil ik het uit: jongens, ik red het niet alleen! Ze vliegen naar beneden om bij Lex te zitten, maar de woede is niet weg. Lex krijgt kramp en ik moet hem uit de rolstoel tillen. Het volgende moment lig ik in de verste kamer op de grond, op een berg kleren. Laat haar maar even, zegt Lex. Maar ik ben er alweer. Lex gaat huilen met de kap op. Niet huilen met de kap op. Teta komt naar beneden. Ze gaat patatjes bakken voor Lex. Ze heeft een knop omgezet: nu moet ik er zijn voor Elisabeth. We moeten er even uit, mijn moeder en ik. Ik bel George, hij komt er zo aan, zegt hij. Ik til Lex weer uit bed. Teta geeft hem eten. Ze bonjourt ons de deur uit, gebaart met haar hand en roept ma salema. Wat in deze context zoveel betekent als, opzouten nu! Het is het eerste grapje, dat ik haar in zes dagen hoor maken.
George staat klaar, Mina, zijn zoon, wil ook mee. Om mij te steunen. Nee, dank je, dat hoeft niet. Het wordt het stomste uitje ooit. Na een uur zoeken na een parkeerplaatsje, maken we een wandeling langs de Nijl, over een opgebroken stoep en langs scheerlijnen van enorme tenten die in slagorde, langs de oever zijn opgesteld, god weet waarom. Het geeft mij een voorzichtig inkijkje in hoe mijn leven er, zonder Raafat, in dit land, uit zal gaan zien.