Marvelous journey

"Ithaka gave you the marvelous journey.
Without her you would not have set out.
She has nothing left to give you now."

C.P. Kavafy

Het is me niet gelukt. Het is ons niet gelukt. Lex voelt zich schuldig. Iedereen mag zich wat mij betreft schuldig voelen. Het heeft alleen geen zin. Geen betekenis. Het is me gewoon niet gelukt. Het is ons niet gelukt om ons leven een draai te geven. Als een log zwaar schip is het langzaam maar zeker uit z'n baan gelopen. Gestrand. Uit koers geraakt. Aan mij nu de taak om de bergingswerkzaamheden te verrichten. Ik zal moeten trekken en duwen en - af en toe - met een helikopterview naar onze situatie moeten kijken. Schuldgevoel. Gaat het ons kracht geven? Waarschijnlijk niet. Dankbaarheid waarschijnlijk wel. Een berger moet ook praktisch zijn. Je wil wel dat de kabels heel blijven.

Raafat! Het was een prachtige reis met jou. Toen ik je leerde kennen, was ik een ander mens. Jij wist meteen toen je me zag: "Daar is ze, zij wordt mijn vrouw." En toen je me - een maand later - mee vroeg naar Egypte, zei ik: "Misschien." Je hebt lang op me gewacht. Anderhalf jaar later waren we getrouwd.  

"Morgen bak ik "banne kouke" voor jullie," beloof ik. Mama en Janet krijgen een dikke knuffel van mij op de trap. Even later gaat de telefoon: mama heeft alvast melk voor me gehaald. De gemeente belt me vanochtend wakker. Ik maak een afspraak om aangifte te doen van Raafat's overlijden. De realiteit komt dichterbij.