Inzicht

“And so I tell all of you: what you prohibit on earth will be prohibited in heaven; what you permit on earth will be permitted in heaven.” (Matt.18/18) 

“Ra’afat, maltho thi afrio! Ra’afat, ik zeg je, ik laat je vrij!”

Vannacht lig ik uren wakker. Maak je geen zorgen om ons, lieve Raafat, wij redden het wel. Maak een juiste keuze. Houd moed. Kies voor het grote licht van bewustzijn. Je bent vrij!

Net als jij, antwoordt hij. En dan dringt het plotseling tot me door. Als ik Raafat vrij laat om zijn weg te vervolgen, bevrijd ik mezelf daarmee ook. Wat een doordringend inzicht. Ik kan er natuurlijk voor kiezen om te blijven jammeren, om vast te houden aan dingen, gewoontes en alleen maar zwaarte neer te leggen bij de mensen om ons heen en niet in de laatste plaats bij Raafat zelf, het zit gewoon niet in mijn systeem.

“Wat waardeer je het meest in mij?” vroeg ik, op een avond, toen we op ons balkonnetje zaten. Aan de overkant was een trouwerij gaande, de hele flat versierd met linten en knipperlichten. Keiharde muziek. “Een feestje bouwen, dat kunnen ze hier wel,” zei Raafat. “Dat je altijd doorgaat, wat er ook gebeurt, dat waardeer ik in jou,” vervolgt hij. En dan zou ik nu bij pakken neer gaan zitten? Nee, dus. Maar ik wil dit proces wel delen. Op basis van vrijheid. Door af en toe het glas te heffen op Raafat en al het moois dat het leven te bieden heeft. Een beetje reuring in huis te brengen.

Ik dacht dat ons leven misschien hier in Egypte zou liggen, maar mijn schoonmoeder heeft die gedachte hardvochtig bestreden. Ze vindt het hier niks voor Lex en mij; veel te stoffig, veel te onrustig: “Jullie hebben een goed huis in Nederland, daar hoor je: 'Rabinna hais kidde!' God wil het zo!"