Een cirkel is rond

De reiskameraad

Op een onaards uur vertrokken,
wars van alles, zonder reisplan,
elke overlegging mijdend
en mij weidend in mijn vrijheid
bij het dansen van de draden,
weet ik feestelijk in mijn jaszak
het kompas, dat onder Arkel
ik als kind eens op een morgen
heb gevonden in de wegberm.

Dat mijn trots was, dat het nog is,
dat ik Boreas gedoopt heb.
Waaraan nooit iets gemankeerd heeft.
Of ik zuidwaarts ga of zigzag,
onomkoopbaar, onverbiddelijk
richt zich de magneetnaald noordwaarts.
Eindelijk reizen wij weer samen,
twee die bij elkander horen,
twee die aan elkaar gewaagd zijn.

--------------------------------------
Ida Gerhardt
uit: 'De adelaarsvarens', 1988

Het is kwart over drie 's nachts. De laatste drie regels van dit gedicht, heb ik meegegeven aan Raafat, tijdens de korte nachtwakes die ik bij hem houd. Lex maakt een tekening met een hart erop.

Vandaag, 3 november ("el talet" de derde herdenkingsdag) trek ik een kaart uit de stapel collages, die Raafats moeder in Nederland heeft gemaakt en die ik hier mag gebruiken. Het is de afbeelding van een Indiaas echtpaar, gekleed in traditionele kledij, compleet met bloemenkettingen en tulband. Lachend staan ze op de foto. Mijn spirituele huwelijk. Ik geef de trouwring van Maher, die Raafat drie jaar heeft gedragen aan Lex. Een nieuw begin. Het voelt alsof hij boven is bij mama, in elk geval dichtbij. Vlak voor de reis, koopt Raafat, voor Lex en voor hem, twee dezelfde T-shirts. Er staat een grote gele cirkel op. Zon. Warmte. Het is allerlaatste T-shirt dat hij zal dragen.

Een cirkel is rond. Een nieuwe dag. Een nieuw begin.

Eindelijk reizen wij weer samen,
twee die bij elkander horen,
twee die aan elkaar gewaagd zijn.