Rouw op je dak

Vandaag is alweer gisteren. "Joom Raafat" is alweer voorbij. De maan bereidt zich voor op het volle aardse licht. Bespiegelingen. Het gaat niet goed. Het gaat ook niet redelijk goed. Het is momenteel meer een kwestie van onredelijk goed. Wisselvallig weer. Gure buien. Bittere kou. De winter is losgeslagen in mij.  

Collega's van Raafat beschrijven hem hoe hij zich na het werk in de koelcel, stond op te warmen bij de kachel. Welke collega geeft je elke dag een knuffel, of zegt tegen je dat je mooi zingt? Meldt zich nooit zomaar ziek, omdat hij weet hoe hij jou daarmee in de problemen brengt? Warme zon van mijn leven, waar ben je?

Do not stand at my grave and weep;
I am not there. I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn's rain.
When you awaken in the morning's hush,
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry:
I am not there, I did not die.

Liefs van Elisabeth