Epiloog

Wat begon als verslag van de tiendaagse reis ter gelegenheid van ons twintigjarig huwelijksjubileum, liep uit op een verhaal over rouw, verdriet en pijn. Rouw is de keerzijde van Liefde, las ik ergens. Raafat! Je leven leek nog het meest op een marathon. Je leefde ook met de instelling van een topsporter. Winnen was je doel. Verliezen was geen optie. Langs de kant staan wachten, totdat iemand je een hand reikte? No way. Jij sprong ertussen, deed wat je moest doen en hielp anderen waar ze hulp nodig hadden. De kantjes eraf lopen? Volgens mij wist je niet eens wat dat betekende. Het kwam in jouw woordenboek gewoon niet voor. Mag het ietsje minder zijn? Ja, maar niet voor Raafat. Er bestonden geen grenzen voor jou. Alleen records die verbroken moesten worden. Altijd weer een nieuw doel, een nieuwe race te rennen. Dat je op het laatst nogal eens verdwaalde en op plekken terecht kwam waar het duister en guur was, daar hadden wij amper weet van. En wat weet je ook helemaal van de zielenreis van een ander? Bitter weinig. De ziel volgt zijn eigen pad. Je onvoorwaardelijke liefde voor mij. heeft me geheeld en gesterkt. Samen konden we alles aan. Je hield zoveel van mij dat je me nooit alleen gelaten zou hebben, als je had gedacht dat ik het niet zou redden zonder jou. Dat is mijn troost. Hoever die gedachte mij zal brengen? Geen idee. De werkelijkheid van alledag is heel wat weerbarstiger dan een toetsenbord in de ochtendkou. Je bent ook nog steeds hier, in alles wat je hebt gedaan en gezegd, in hoe je in het leven stond maar ik ben nog lang niet zover om te kunnen zeggen: Oké, we doen het voortaan zo. Vijftig dagen is te kort. We waren meer dan twintig jaar samen. Close. Jij stond naast me in de razende branding van ons turbulente leven. Jij hield me vast. En ik jou. Het ga je goed, lieve schat! Ik zal goed voor ons sperzieboontje zorgen. Rust zacht. Ana bahebik. Elie.

Dag lieve lezers, dit was het laatste blogje van Elisabeth Raafat's reisblog. Dank voor jullie warme aandacht. Jullie reacties worden heel erg gewaardeerd. Alvast bedankt! Lex & Elisabeth